KINALI HASAN’IN MEKTUBU :
Çanakkale’nin köylerinden cepheye giden Hasan’ın öyküsüdür bu. Hasan’ın saçının bir yanı kınalanmıştır. Bunu gören komutanı Hasan'a: “Hiç erkek kınalanır mı?” diye sorar. Hasan da cepheye gelmeden anasının kınaladığnı söyler. Komutan bunun nedenini annesine sormasını söyleyince Hasan anasına mektup yazar.
"Anacığım,
Kardeşlerimi askere gönderirken başlarına kına yakma, mahçup oldum. Zabit efendi bana sordu cevap veremedim.
Niye benim saçımı kınaladın?
Kardeşlerim de cevap veremeyip mahçup olmasınlar.
Oğlun Hasan."
ANNESİNİN HASAN’A YAZDIĞI MEKTUP
"Ey gözümün nuru Hasan’ım,
Köyümüzde rahat rahat oturalım mı? Vatan sevgisi içimizde alev alev yanıyor. Sen ecdadından, babandan aşağı kalamazsın...
Ben, senin anan isem beni ve seni Allah yarattı, vatan büyüttü.
Allah, bu vatan için seni besledi. Bu vatanın ekmeği iliklerinde duruyor.
Sen bu ailenin seçilmiş bir kurbanısın...
Hasan’ım söyle zabit efendiye, bizim köyde kurbanlık ayrılan koyunlar kınalanır. Ben de seni evlatlarımın arasından vatana kurban adadım. Onun için saçını kınalamıştım... El-hükmü billah. Allah, seni İsmail Peygamber’in yolundan ayırmasın. Seni melekler şimdiden rahmetle anacaktır.
Gözlerinden öperim...
Anan Hatice"
(Bu Hasan’ın son mektubudur. Annesinden aldığı mektup ve tamamlayamadığı şiir öldüğünde üzerinde bulunacaktır.)
(Şiir:
“Anam yakmış kınayı adak diye,
Ben de vatan için kurban doğmuşum.
Anamdan Allah’a son bir hediye,
Kumandanım ben İsmail doğmuşum.” )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder