İKİ ÇOCUK

 

Bu sabah açdım evimin kapısını ,
Karnım to,gönlüm hoşdu,
Mutluydum, neşeliydim,
Gülerek bakıyordum hayata.

Bir kuş sütü eksikdi soframda,
Kalbim hızlı hızlı çarpmakda,
Yürürken gülümsüyordum ,dünyaya,
Şehrin soğuk kaldırımlarında.

Sonra sizleri gördüm,birer birer,
Kocaman yüreğim  eridi ,gözlerinizde,
Yaşınız  4-5 yaş arasında gözükmekde,
Ayağınız da o karda yırtık ayakkabılar.

Utandım, kendimden insanlığımdan,
Bütün kendini bilmezler adına inanın.
Karda,kışda,üşümüyor muydunuz?
Aç mı tok muydu  karınlarınız?

Eve dönerken ağlıyordum,ben
Oysa siz gülümsüyordunuz hayata,
Soğuğa bile aldırmadan, ikiniz,
Ne çok isterdim,yardım eli uzatmak.

Güldürebilmeyi ikinizi kalpden ısıtarak,
Öyle çok isterdi ki şu benim ellerim,
Sizlere sımscacık yuvalar kurmayı,
Ayaklarınızda yeni pabuçlar almayı.

Unutamam sizleri ben unutamam,
Dört beş yaşlarında, bir kız ve bir oğlan,
Üstünüzde eski yırtık pırtık paltolar,
Ve çöpden bulduğunuz kurumuş ekmekler.