NEDEN

Bu senenin başındaydı,
Mazlum ,ürkek bakışlı bir çocuk tanıdım,
Her baktığımda yüzüne,
İçim açırdı,.
Anlatamazdım kimseye;
Paylaşamazdım,onun acılarını...

Dört  ayımız beraber,
Aynı evde geçti.
Öksüz ve kimsesizdi, garibim,
Var olma savaşında,
Yaşama azmi doluydu,
Tek başına yaşamak zorundaydı,
Tıpkı benim gibi..

Diploması vardı,ama unutmuşdu okumayı,

Ama çabuk kavrıyordu,herşeyi,
Ezilmek istemiyordu,
Hayata ve insanlara.

Bir sabah telefonuma,
Bir mesaj geldi,
Kimden,niye gelmişdi ,
Mesaj çok oldum,
Bizim mazlumu mesaj atan,
Aradım ulaşamadım telefona,
Hala yüreğim acıyor..

Yalvaran sözleriyle bana,
´Kurtar beni abla´ diye yazmışdı,
Ağlıyordum, ne yapacağımı bilmiyordum,
Çaresizce haber almak için ,
Saatlerce uyumadım,
Bu sabah kapı çaldı.
Koşdum ,bizim garip mi geldi diye?
Karşımda polisleri görünce iyice şoke oldum,
İçlerinden birisi:
''Mehmet'den haber getirdik,Kendisi son nefesinde sizi sayıkladı,
Ablana selam söyleyin unutmasın beni ,
Hakkını helal eylesin ''dedi.
''Kardeşiniz miydi ölen?Kan davalıları vurmuşlar acımadan.''
Ben olduğum yere yığılmışım,
Kendime geldiğimde hıçkıra hıçkıra ağlıyordum,
''Neden güzelce yaşamka varken ,
Bu kavgalar savaşlar neden?''