ALABORA

Solmuş yapraklara döndük ,
Ayrılık acılarında,
Hep unutmaya çalıştık,
Birbirimizi,
Çok çabuk ümit yapraklarımız soldu ,
Ve çıkmadı,papatya falları gibi ,
Tuttuğum adaklar...

Hüzün galip geldi,
Çile çektim avuçlarımda,
Ben yaşıyorum,
Ben ümit ediyorum, desemde  
Bir sesizlik ,bir hışıırtı kaplıyor bedenimi,
Korkuyor,yalnızlıkdan,
Demek yalnızlık benim kaderim,
Teredütsüz yaşamak,
Sevdiğinden emin olmak,
Benim yok kaderimde...

Çığlık gözyaşlarımın diğer adı,
Ben bazen susarım,
Susuşum,isyanım kaderime,
Tutuklu kaldım,aşkın çıkmazlarında,
Bogazımda düğüm düğüm hatırlar,
Titrer elerim ,ağlar gözlerim,
Gülmek haram olmuş bana,
Kendi iç dünyamda dalmışım olmaz hayallere,
Ama ne tuhaf ki tutunacak dalım kalmadı,
Gönül yorgun hayat rüzgarında,
Alabora olmuşum,ümit denizinde...