Yaşam sebebimsin,
En çok sensin sevdiğim,
İlk gördüğümsün,
Daha
içindeyken sevgini hissettiğimsin,
Bana her şeyini feda edensin,
Beni
taşıdın ,yorgunluk duymadan,
Sonra hayata alıştırdın,
Gözümü açınca ilk gördüğümsün,
Duygularımı hatırlamıyorum,
Ama hissettiğim en güzel şeysin,
Adını öğrendim dillenince,
Öğrendim ki sen benim annemsin,
Annemsin annem,
Çok zaman geçsede unutamam değerini,
Çok büyükmüş senin sevdan,
Ne kadar da değerlisin benim için,
Ne
de çok önemlisin benim için,
Yani şunu anladım ki ki anne;
Ne ben olurmuşum sen olmayınca,
Ne de ben sensiz olabilirmişim inan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder