DOLUDİZGİN AŞK

Serseri gibi seviyordum,
Herkes şaşırırdı ikimize,
Sessiz,yorgun ve utangaçtım,
Gün geçmesin konuşmasınlar bizleri,
Rıhtımdakiler  aşinaydı bizlere,
Ve yağan her yağmur ve kar  damlası ,
Aşk olup düşerdi sevdiklerimize.

Şehir zehir zemberek olurdu,
Biz kaçmaktan yorulurduk.
Ne mevsim umurumuzdaydı,
Ne de şehrin insanları,
Bir tek kalplerimiz ve  gözlerimiz vardı,  
Birbirine kenetli ve sevdalı...