NEDEN

Ne kimseye derdimi anlatabilyorum,
Nede anlattığımı anlamasını bekleyebiliyorum,
Bazı şeyler anlatılmaz,
Kelimeler yetmez anlatmaya,
Sadece yaşanır,
Yaşayan bilir acı ve sevinçleri,
Biraz daha yaşadıkça insanoğlu ,
Ölüme yakınlaşmakda olduğunu anlar,
Yaşayan bilir, her adımda nefes ayrılığın tadınıı,
Aynı ölüm de olduğu gibi,
Kimse bir başkası için ağlamaz ve gülemez,
Tıpkı acıyı yaşadığı gibi,
Herkesin acısı ve sevinci kendinedir,
Kendi yaşamıştır acı ve sevinçlerini.......

Kendi acılarım bana ağır gelirken,
Kimbilir başkası gülüp geçer neden?
Yada bir başkası hıçkırarak ağlayabilir bilmeden,
O başkasının gülmelerine inat,
Bugün benim ağlamaklı olduğum bir an neden?
Başka bir insan gülüyorken,
Geçmiş bir vakitte o ağlamışken,
Ben kaderimw hükmedemiyorum,
Dur demeye çalışıyorum........

Başaracağımı düşünmeden,
Ağlamadım fakat, ne yapacağımı bilmiyorum,
Bugün benim en acı günüm neden?
Onun gittiği gün.......
Bu gün ...

Her nefes alışım biraz daha acı oluyor,
Kime ne desem fayda etmiyor?
Kimden yardım beklesem?
Herkes kendi içinde yaşarken ,
Benim için nefes almasını kimden beklesem?
Anladım ki o içimde varken,
O benim yarim olmuşken,
Gerçek olan asıl şey,
İnsanın kendi olduğudur
Acıları ile varolan,
Yaşadıkları ile ders alan,
Her sevincin arkasından ağlayan,
Her ağladığında gülen insandır...

Bir acı hikaye bu!

İnsanlığımızı yitiriyoruz,
Unutuyoruz ve
Ve gittikçe kayboluyoruz, 
Okuyup güldükçe.
Yazmaktan korkuyoruz,
Seviyorum demiyoruz,
Cesaretle nefes almamıyoruz,
Unutuyoruz!
Sevdayı ve sevdiklerimizi,
Huzurlu uyumıyoruz,
Sevinçle uyanmıyoruz,
El ele uzatmıyoruz,
Omuz  omuza olmıyoruz,
Dost olmayı,sırdaş kalmayı ,
Beceremiyoruz,
Unutuyoruz insanlığımızı!
Boşa yaşıyoruz hayatı,
Hiçe kızıyoruz ,sevdiklerimize,
Güzelliklere sahip çıkmıyoruz,
Güzellikleri talan ediyoruz ,
Yaşadığımız dünyada,
Söyledim ya ,
UNUTUYORUZ İNSANLIĞIMIZI NEDEN .................