Yaşanmamış çocukluğum belli,
Kaybolmuş ,nereler de gizli?
Bana geri verin çocukluğumu,
Koşayım ,oynayayım arkadaşlarımla,
Papatyalar toplayayım,ellerimle.
Ah şu anne ve babalar bize nedense,
Yaşatmadı çocukluğumuzu bize,
Yeri geldi mi izin vermemek için,
Çocuksun deyip geçtiler,
Yaramazlık yaptı mı büyüdün dediler.
Artık çocuk değilsin, büyüdün diyor annem,
Yolda yürürken kendine dikkat etmeliymişim,
Yemek yerken üstüme,başıma dökmemeliymişim,
Oynarken batan tırnaklara bakıp'' kömür mü taşımışlar''
Diye başımın etini yerdi her zaman.
İyi bir işin olsun, güzel de bir çantan,
Güzel bir kıyafetin varsa tamam ,
Anneni üzme, arkadaşlarınla dalaşma,
Yalan söyleme,ağlama sen hemen,
Diye tembihlerdi,babam durmadan.
Sokakta türkü söyleyip gürültü etme,
Arkadaşlarını kavga edip eve getirme,
Odanı dağıtma, topla çabuk eşyalarını,
Ne yaramaz çocuk oldun,söylesene,
Diye azarlayıp durdu annem.
İçinden gelmese de çalış derslerine,
Her zaman,zamanında yap ödevlerini,
Şiir ve aşk üstüne konuşma yaşın küçük,
Donla denize girme, çok konuşma,
Büyüklerinle saygılı konuş .
Ne olursun giyme o gömleği,
Para istersin'' herşeyin var ne yapacaksın?''
Çıkışırdı büyüklerim bana sormadan,
Bir gün bile çocuk olmadım.
Sıktılar bizi çocukluğumuz da,
Yaşayamadık neden çocukluğumuzu?
Ama çocuk olamadık,gülemedik biz niye?
Şimdi gül,oyna çocuğum doyuncaya kadar,
Nasıl olsa büyüyeceksin ömrünce.
Panayırlar, balonlar, kayıklarla dolaş,
Ömrün boyu oyna,oynaş,
İçinde kalmasın yarım çocukluğun,
Yaşanmış olsun çocukluğun,
Gül kahkahalarla yaşa koş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder