Kimsesiz bir şair oldum, senin bu yokluğunda.,
Koşarken yoruldum ,sevdanın yollarında,
Ben susunca sensizliğime,kalbim ağlıyor,
Zor oldu unutmak seni,gecenin kollarında.
Hayatın içinde kaybolan bir ben mi varım?
Satırlarıma seni yazarken kalbim ağlıyor yarim,
Sen gibi bir başka ten tenime değmedi benim,
Ben ağlayınca gözlerimi sen silerdim canım.
İnan ki bende ki bu yerini kimse alamaz,
Sen gidince boş kalan bu elimi kimse tutamaz,
Anladın mı ben bu aşkı böyle sensiz de yaşarım,
Yasaksın.bana ve ağlayan yüreğime sevgilim.
Kimin yanındasın kiminle berabersin,
Verdiğin bu acıların hesabını kim soracak,
Ben sensizliğe düşerken elimi kim tutacak?
Yaş akan bu gözlerimi söylesene kim silecek?
Uzaklaşıp giden sen, bir başına kalan benim ,
Aynı yerde dün gibi bu günlerimi de yaşarım,
Sen yanımda olmasanda her an kalbimdesin,
Benim canım yandı,sende ben gibi yanasın.
Ellerimde kaldı yırtık resmin.bir de acılar,
Duygularım virane oldu, yokluğun yıkar,
Ne bana ne de seni seven kalbime inanmadın,
Belki sahip olduğum aşk mezarda biter.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder