AVUTURDU KENDİNİ

Karanlık gecelerde seni yazar kalemler,

Seni unutmaya  korkttuğu için yazar kalemler,
Belkide onlarda tükendi seni sevmekden,
Avuturdu kendini bir sevecek diye gönülden.

Karanlık gecede sana akan yaşları yazdı kalemler,
Ay bile hüzünle bakardı,ben yazarken,
Belkide sevdaya ağladı tüm evren,
Avuturdu kendini bir gün gelir demekten.

Bu karanlık geceler hatırlatır seni bana,

Işıltılı ,aydınlık geceler ağlar aşkımıza,
Yazdığım her satırda damlayan gözyaşlarım,

Dağılır beyaz kağıtlar üzerine ağlarken.

Sensiz geçmek bilmiyor günler,aylar,
Sensizlik yakıyor ,kahrolan yüreğimi,

Yalan sevda mıydı bizim aşkımız diye,
Avuturdu kendini sana şiir yazan kalemler.

Bir kalem daha tükendi ,ağlayan yüreğimde,
Biliyordu ,bu yürek sana güven olmadığını,
Yine bile bile sevmeye devam ediyordu,
Avuturdu kendini bana dönecek diye.