Kurtulur buz ve kardan başı dumanlı dağlar ,
Büyük bir neşeyle uçar tüm kuşlar,böcekler,
Güneş bugün sanki bir başka parlar gökyüzünde,
Tabiatı Nevruzun heyecanı kaplar.
Dallarda öter sevinçle bülbüller ,
Bırakmaz insanda ne dert, ne de keder ,
Rüzgârın coşkuyla esişi yeter ,
Kardeş gibi kucaklaşır , gök ve yer.
Atalarım asırlardır kutlamışlar bu günü
Bir başka olur,Nevruz doğanın düğünü ,
Bütün yörelerimi sarmış ünü,
Hiç bozulmaz bir kültür ürünü.
Köstebek, yavaşça açar gözün,
Hey arkadaş! Anlamı ne bu sözün?
Artık gereği olmaz kuşlara göçün ,
Hüzün , kalmadı içimizdeki güzün.
Renk cümbüşü sarar böylece
Kalbimizde yoktur, karanlık gece ,
Gönüllerimizde, dillerimizde var tek hece ,
Nevruz, gitme kal bütün ömrümüzce!...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder