Bazen o kadar yoruluyorum ki yaşamakdan hayattan,
Uzaklaşan hayallerimi,mutluluğumu bulamıyorum,
Bile bile takip edemiyorum gidişlerimi,
Yoruluyorum belki yaşamakdan,
Ah çekip ne olacak bu işlerin sonu diyorum kendi kendime,
Ama nasıl ki uzaklaşan hayallerim varsa benden,
Üzerime yüklenmiş sorumluluğumu taşıyabilmem lazım,
Bir sabrım var bitmeyen.
Kimine göre her şeyi yutmak, kimine göre kazanmak hayatı yeni başdan,
Hayal kuramasam bile övündüğüm bir sabrım var,
Bu sabrımla hayatımı devam ettirebilirim,
Ağlamadan ve arkama bakmadan geçirebileceğim bir zamanım var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder