SOKAKLAR

 

Sokaktayım, kimsesiz sensiz uzakda,
Yürüyorum, arkama baka baka,
Ansızın gelir misin diye?
Yolumun tam uç noktasında,
Sanki karşımda senin hayalin.
Gökler karanlık,yerler karalık;
Evlerin bacasını kaplamış dumanlar,
Herkes uykuda ,iki kişi uykusuz,
Biri benim, biri de bana arkadaşlık eden,
Uzayıp giden bomboş sokaklar...
İçimde damla damla biriken korkular;
Sanıyorum, her sokak başında geziniyor ,
Kocaman kap kara devler,
Gözlerini açmış dik dik bana bakıyor,
Üstüme atıyor,çamurları ,
Kahkahaları çınlatıyor,dört bir yanımı...

Gözüne kapatmış,uykuya dalmış evler,
Kaldırımlar, çilekeş yalnızların aynası,
Kaldırımlar, yaşanmış sevdaların halkası,
Kaldırımlar, duyulur ses kesilince sesi;
Kaldırımlar, kimsesizlerin yuvası...
Can vereceğim gezdiğim sokaklarda,
Ben bu kaldırımların unutulmaz çocuğu,
Aman, sabah olmasın, güneş doğmasın,
Gün ışığıdığında gideceksin sokakdan,
Bu karanlık sokakta ne zaman bitecek yolculuğun...
Ben gidersem yol gider,belki bu sevda biter,
Unutulmaz denen günler unutulsun...

Ayak sesimi tüm yalnızlar işitsin,
Yol uzadıkça yalnızlığı azalıyor,
Artık karanlık,olmasın sabahlar,
Ne sabah ne de güneş doğsun,
Gündüzler sizin olsun,sevdalar sizin,
Verin bana kapkaranlık olmuş sokakları,
Bir yorgan gibi sarsın yorgun bedenimi,
Örtün, üstüme örtün, kapkaranlık sokaklar...

Uzanırsa bedenim taşlara düşercesine,
Alsa bana çok gelen sevdamı kaldırımlar,
Dalıp, dalıp gitsem sokaklara uzanıp, 
Arındırsam aşk denen bu sevdadan ben
Yağan yağmur sularıyla ruhumu...